Քարաքոսերի մասին

Քարաքոսի մարմինը սովորաբար կոչվում է թալոմ: Դա ամբողջական օրգանիզմ է, չնայած կազմված է 2 տարբեր օրգանիզմների փոխազդեցությունից: Քարաքոսի յուրաքանչյուր տեսակ (չնայած կան մի քանի բացառություններ) ունի ջրիմուռների և սնկի հատուկ տեսակ և դա շատ կարևոր է քարաքոսերի տաքսոնոմիական դասակարգման համար: Ascomycetes (phylum Ascomycota) հիմնական այն սնկերն են, որոնցից կազմված են քարաքոսերը։ Երկրորդ հիմնական հանդիպող սնկի տեսակը բազիդիոմիցետներն են (phidel Basidiomycota) և կա նաև մեկ տեսակ սունկ, որը կոչվում է Geosiphon pyriforme, որի սնկային բաղադրիչ ներկայացնում է Phycomycota տիպը-ը։ Սնկերը ունեն հիֆեր, որոնք նման են երկար ուղիղ կամ ճյուղավորված թելերի: Միկոբիոնտները ևս ունենում են մոդիֆիկացված հիֆեր ՝ իրենց ֆունկցիոնալ առանձնահատկությունների պատճառով: Հիմնականում մոդիֆիկացիայի են ենթարկվում ճարպային բջիջները, շարժիչային հիֆերը և պլեկտենխիման: Այս սնկերը ունեն նաև հիֆերի որոշ այլ տեսակներ, որոնք մասնակցում են միջավայրից խոնավության և օդի կլանման գործընթացներին: Օրինակ ՝ Հաուստորիա, իմպրեսորիա, ապրեսորիա և այլն: Քարաքոսերի մեջ հայտնաբերված ջրիմուռներն ավելի բազմազան են ՝ անոբակտերիաներ, կանաչ ջրիմուռներ, դեղին-կանաչ ջրիմուռներ և նույնիսկ շագանակագույն ջրիմուռներ: Ամենատարածվածը կանաչ ջրիմուռի Trebouxia- ն տեսակն է: Կան նաև մի քանի հետաքրքիր ջրիմուռներ, որոնք միաժամանակ ունեն մի քանի ջրիմուռներ: Կախված քարաքոսում ջրիմուռների խմբավորման եղանակից, քարաքոսի թալոմը անվանում են հետերոմեր կամ հոմոմեր: Երբ թալոմում ջրիմուռները խմբավորված են մեկ շերտի մեջ ՝ հետրեոմեր թալոմ, իսկ երբ ջրիմուռները հավասարաչափ բաշխվում են քարաքոսում՝ Հոմոմեր թալոմ: Էվոլյուցիայի տեսանկյունից հոմոմերային տեսակն ավելի պարզունակ է համարվում: Քարաքոսերը ամրանում են սուբստրատին տարբեր եղանակներով: Պարզ տեսակները կցվում են սուբստրատին թալոմի միջին մասի հիֆերի օգնությամբ: Ավելի զարգացած տեսակները ունեն սուբստարտին ամրանալու համար նախատեսված հատուկ օրգաններ: Քարաքոսերը մորֆոլոգիապես շատ տարբեր են: Տարբեր տեսակներ ունեն տարբեր ձևեր, չափեր, գույներ, կառուցվածքներ և այլն: Կան կարմիր, դեղին, կանաչ, սև, շագանակագույն և այլ քարաքոսեր: Չափը նույնպես շատ տարբեր է և տատանվում է մեկ միլիմետրից մինչև երկու մետր: Ընդհանուր առմամբ, քարաքոսերի չորս հիմնական ձևաբանական տեսակ կա ՝ կեղևանման քարաքոսեր,տերևանման քարաքոսեր, թփանման քարաքոսեր և ֆրուտիկոզային քարաքոսեր Բայց այս տեսակներից յուրաքանչյուրը քարաքոս բաժանվում է նաև բազմաթիվ ենթակատեգորիաների: Քարաքոսերն ունեն վերարտադրության երեք տեսակ ՝ սեռական, անսեռ և վեգետատիվ: Սեռական պրոցեսի արդյունքում սպորներ են առաջանում: Էկզոսպորները արտադրվում են անսեռ ճանապարհով բազմանալու ժամանակ: Երկու դեպքում էլ միայն միկրոբիոնտն է մասնակցում է սպորների առաջացմանը: Վեգետատիվ վերարտադրության ընթացքում քարաքոսն ի վիճակի է վերականգնել նույնիսկ շատ փոքր բեկորից կամ որոշ հատուկ մասերից: Հաշվարկված է, որ Երկրի վրա կա մոտ 20,000 - 30,000 տեսակ: Քարաքոսերը չեն կազմում տաքսոնոմիական խումբ, և նրանց տարբերակումը և դասակարգումը հիմնված է սնկերի նույնականացման վրա: Եթե ​​սունկը ասկոմիցետ է, համապատասխանաբար, քարաքոսը նույնպես պատկանում է ասկոմիցետների դասին։ Քարաքոսերը հանդիպում են հողի մակերեսների վրա, ծառերի ճյուղերի և կոճղերի, ժայռերի և քարերի վրա: Ժամանակամ առ ժամանակ նույնիսկ այդ հիմքերը ամբողջությամբ ծածկված են լինում քարաքոսերով: Քարաքոսերը հանդիպում են ամենուր: Քարաքոսերը հարմարվել էին ապրել նույնիսկ ծայրահեղ պայմաններում ՝ անտարկտիդայի ամենացուրտ հատվածներում, ամենաչոր անապատներում, ամենաթաց անձրևային անտառներում և ամենաբարձր լեռներում:
hyArmenian